Είναι αξίωμα ότι η πολιτική είναι η τέχνη του «εφικτού».
Γιατί το τυχαίο, το απρόβλεπτο, το άλογο, ακόμη και στην διαδρομή της ζωής του κάθε απλού πολίτη προσδιορίζει το αποτέλεσμα της πορείας των σχεδίων του, τόσο στην επιτυχή ολοκλήρωσή τους, όσο και στην μέχρις ενός σημείου προόδου της προσπάθειάς του. Αυτό είναι το «εφικτό» δηλαδή το μέχρις ενός σημείου αποτέλεσμα μίας προσπάθειας, το οποίο χωρίς να είναι το τελικό δεν θεωρείται αποτυχία. Όταν είσαι ηγέτης το τέρμα της διαδρομής σου στην υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεών σου στο εφικτό πρέπει να χρεώνεται ως επιτυχία. Ο Αριστοτέλης στην αξιολόγηση των κληρονόμων διακρίνει ως τον πλέον ικανό αυτόν που διατήρησε αυτά που παρέλαβε, γιατί αυτός που τα πολλαπλασίασε δυνατόν περισσότερο και από ικανός ή και μέτριος διαχειριστής να ήταν τυχερός, ενώ τέλος αυτός που διασκόρπισε, υποβάθμισε την κληρονομία του αποδεικνύεται ανίκανος για να την κρατήσει. Αναλογικά τα τελευταία 10 χρόνια οι πολιτικοί ηγέτες της Ελλάδος επαλήθευσαν την Αριστοτελική κατηγορία των ανίκανων κληρονόμων. Διαδοχικά οι Τσίπρας και Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργοί δεδομένου του ηθικο -πνευματικού τους υπόβαθρου, διέβρωσαν τους θεσμούς, υπονόμευσαν την κοινωνική συνοχή, την εθνική συνείδηση και εκχώρησαν εθνικά δικαιώματα κατωχυροθέντα με θυσίες και ποταμούς αίματος του ελληνικού λαού – στρατού και αμάχων- εμφανώς για προσωπικό όφελος προκλητικά για την νοημοσύνη του μέσου κοινού πολίτη- την οποία απαξιώνουν μέχρι σήμερα- χωρίς περίσκεψη χωρίς ντροπή επιμελείς στους ξένους εντολείς τους. Οι τελευταίοι ότι είχαν να πάρουν από τους προαναφερόμενους υποτακτικούς τους, το πήραν. Έτσι σήμερα τους είναι άχρηστοι, γιατί στο ληστρικό συμφέρον και μόνο βασίζονται αυτές οι ετεροβαρείς σχέσεις . Η διεθνής πρακτική δείχνει, ότι όταν οι εντολείς ικανοποιηθούν αφού έχουν «στύψει» τους εντολοδόχους τους σαν λεμονόκουπες τους πετάνε στα σκουπίδια. Τσίπας και Μητσοτάκης δεν εννοούν να κατανοήσουν – η συνήθεια του να θεωρείς ένα λαό διαχρονικά ανόητο είναι κακός σύμβουλος – το ότι είναι τελειωμένοι ως στημένες λεμονόκουπες στον κάλαθο των αχρήστων. Η απαξίωση – περιφρόνησή τους στην Ελλάδα και διεθνώς στερείται προσχημάτων τυπικής ευγένειας. Το γεγονός επαληθεύει την φράση «την προδοσία πολλοί αγάπησαν τον προδότη ουδείς». Προσωπικά θα διαφωνήσω, γιατί από την μικρή θαλασσινή μου εμπειρία από τα βαπόρια δεν πετάμε τίποτα και το πλέον άχρηστο κάποια στιγμή μπορεί να είναι το πλέον χρειαζούμενο, ακόμη και για να το πετάξουμε στην κακοκαιρία. Για τον λόγο αυτό οι προαναφερόμενοι πρωθυπουργοί στις προσεχείς εκλογές θα πρέπει να είναι ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ, ΠΥΞΙΔΕΣ του εκλογικού σώματος τόσο για τις επιλογές του όσο και για την καθολική συμμετοχή του στις κάλπες. ΚΑΝΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ με αυτοκριτική, συλλογική κοινωνική συνείδηση, μην σκιάζεστε ο αγώνας είναι ζωής και θανάτου κατανοήστε το, απαλλαγείτε από ιδεοληψίες, έχουμε ανάγκη ηγέτη!!!
Πειραιάς 16-10-2025
Σπυρίδων Φωτίου Μαντούβαλος, δικηγόρος πολιτευτής της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ
Στην Α΄Πειραιά.
